Hediye Kültürü

İran’ın Taarof geleneğini belki birkaçımız duymuşuzdur. Bu geleneğe göre size verilen hediyeyi veya ikramı bir kaç kez reddetmeniz gerekir. Yani insanlar kabul etmek istedikleri şeyleri birkaç defa reddederler. Bir nevi gurur meselesidir. Gönlünden geçen şeyin tersini söyleyip aslında istediğinizi belirtmiş olursunuz.

Veya Japonların hediye verirken yapmış olduğu seremoni, hediyenin önüne geçer ve standartları arşa taşır. Neyse ki bu gelenekler her yerde aynı değil, yoksa bunu bilmeyenler maalesef kabul etmek istedikleri güzelim hediyelere kavuşamadan veya seremoninin sonunu göremeden iş işten geçmiş olurdu.

Tabii her yerde gelenek başka olsa da değişmeyen şeyler var. Hediyeyi alacağımız kişi gibi düşünmeye çalışıp, onun isteklerini kendi isteklerimizin önüne alıp, başkasının bakış açısına bürünmek demek hediye almak. O kişiye bak ne düşündüğünü, ne istediğini biliyorum deme şekli. Birbirimizi ne kadar iyi tanıdığımızı test etme yolu bile denilebilir.

Sonuç olarak hediye almak veya vermek, insanlar arasındaki iletişimi kuvvetlendirir, bizi birbirimize bağlar, karşımızdaki kişinin mutluluğuyla bizi mutlu eder, bencilliğimizden sıyrılıp birlikteliği kutsar. Bazen bir çiçek olur bazen bir cüzdan, bazen bir söz olur bazen bir hatıra. Karar vermek bazen işkence olsa da, içten bir tebessüm bulursun karşında.

Seçmekten paketlemesine kadar verilen emek, mutlulukla kutsanır ve günü güzelleştirir.